Post by Ome Mathieu on Jun 30, 2007 16:49:47 GMT 1
De drie oude helden keken over the great forest toen ze hun kamp hadden opgepakt. Tegen de middag zou het beginnen, Ezekiel keek over zijn schouder, 20 elven stonden in vol ornaat klaar om ten strijde te trekken, zou het genoeg zijn om door dit bos te trekken en de Nemesis Crown te vinden? Verontrustende geluiden stegen op uit het bos in de verte, geluid van meer dan 20 wezens...
Enigszins bezorgd keek hij naar Eurin il Cengir, wie de Swordmasters zou leiden in hun standvaste blok, 10 man sterk, hij krijgt het zwaar. Maar aan de andere kant had hij wel Elthammon Farnassu staan, een gevreesd leider aan het hoofd van zijn kleine eenheid Silverhelms, nog nooit had hij zich laten insluiten door de vijand, maar iedereen onder zijn hoeven vertrappeld.
Een snelle strijd zou het moeten worden, en dan snel door naar de Crown.
Nog voor het middag was doemde de eerste weerstand op! Dark Elves stonden vastberaden om ons te weerhouden het bos in te trekken. Dark Elves... de verraders...
Korte metten werden er gemaakt van deze corrupte afvalligen, Elthammon bracht zijn ruiters in gereedheid, en stormde af op de linie, Speren, Bogen, Hellebaarden, het bleek nietbestand tegen zijn lansen en overromppelende aanblik, en binnen 2 subtiele bewegingen weden de Dark elves volledig van het bord geveegd, zonder zelf ook maar een kras op te lopen.
Later die middag nog troffen we Dwergen aan op een kleine heuvel Dwergen! van de ene aardsvijand naar de andere! deze dag beloofde goeds, oude geschillen werden rechtgezet, en glorie zou ons ten deel vallen!
Echter die verdomde kruit wapens van die drie turf hoge blagen wisten ons enige tegenstand te bieden. 5 van onze ruiters raken gewond en zijn niet meer bij het gevecht te betrekken. De moed lijkt enigszins weg te zinken. Gelukkig weet Eurin il Cengir de Kruisbogen op tijd uit te schakelen, zodat Elthammon en Ezekiel zich volledig kunnen focussen op de warriors. En dat doen ze! De aanvoerder wordt onmiddelijk tussen de rest uit gepikt en nog gereduceerd tot slechts 2 turfen! waarna de andere dwergen het voor gezien houden en rennen... als dwergen daarvoor gebouwd waren hadden ze er wel beter uitgezien... vergeefs strompelen ze voort, en onze ruiters denderen er overheen. Door naar dat vervloekte kanon. ook deze is zo uitgeschakeld, en de laatste 5 Slayers zijn ook zo verdwenen nadat Ezekiel en zijn ruiters hier bij inspringen.
Weer een oude wond geheeld.
Na een nacht waarin enkele van onze strijders aan hun wonden zijn verzorgd, betreden we het diepste deel van het bos, en de Crown moet hier in de buurt zijn te voelen aan de hoeveelheid magie in de lucht.
Daar op een kleine vlakte, een oude ruine, waar een gloed uitvandaan straalt, dat moet wel de locatie van de Crown zijn!
Slechts enkele meters van het huis verwijderd doemen er plots beastmen op, hele hordes! voor ons, naast ons achter ons! desorientatie in onze rangen, slechte coordinatie, te abrubte bevelen... Zelfs Elthammon overziet nu het slachtveld niet, en wordt rondbewogen door de vuile beesten waarna er aan alle kanten op ons wordt ingeslagen. We zitten vast, geen beweging meer, alleen hopeloze verdediging, Eurin weet nog even weg te komen uit deze chaos, maar ook hij slaagt er niet meer in om de overhand te krijgen op de vijand.
Slechts enkele meters van ons doel verwijderd, bijna het ultieme wapen in handen, en dan door overmoedigheid en even een onscherp moment, totaal weerloos en verslagen.
Het einde van Ezekiel en zijn moedige metgezellen...
Te midden van the Great Forest... Te ver buiten het bereik van de Celestial Advesaries om nog op redding te hopen...
Enigszins bezorgd keek hij naar Eurin il Cengir, wie de Swordmasters zou leiden in hun standvaste blok, 10 man sterk, hij krijgt het zwaar. Maar aan de andere kant had hij wel Elthammon Farnassu staan, een gevreesd leider aan het hoofd van zijn kleine eenheid Silverhelms, nog nooit had hij zich laten insluiten door de vijand, maar iedereen onder zijn hoeven vertrappeld.
Een snelle strijd zou het moeten worden, en dan snel door naar de Crown.
Nog voor het middag was doemde de eerste weerstand op! Dark Elves stonden vastberaden om ons te weerhouden het bos in te trekken. Dark Elves... de verraders...
Korte metten werden er gemaakt van deze corrupte afvalligen, Elthammon bracht zijn ruiters in gereedheid, en stormde af op de linie, Speren, Bogen, Hellebaarden, het bleek nietbestand tegen zijn lansen en overromppelende aanblik, en binnen 2 subtiele bewegingen weden de Dark elves volledig van het bord geveegd, zonder zelf ook maar een kras op te lopen.
Later die middag nog troffen we Dwergen aan op een kleine heuvel Dwergen! van de ene aardsvijand naar de andere! deze dag beloofde goeds, oude geschillen werden rechtgezet, en glorie zou ons ten deel vallen!
Echter die verdomde kruit wapens van die drie turf hoge blagen wisten ons enige tegenstand te bieden. 5 van onze ruiters raken gewond en zijn niet meer bij het gevecht te betrekken. De moed lijkt enigszins weg te zinken. Gelukkig weet Eurin il Cengir de Kruisbogen op tijd uit te schakelen, zodat Elthammon en Ezekiel zich volledig kunnen focussen op de warriors. En dat doen ze! De aanvoerder wordt onmiddelijk tussen de rest uit gepikt en nog gereduceerd tot slechts 2 turfen! waarna de andere dwergen het voor gezien houden en rennen... als dwergen daarvoor gebouwd waren hadden ze er wel beter uitgezien... vergeefs strompelen ze voort, en onze ruiters denderen er overheen. Door naar dat vervloekte kanon. ook deze is zo uitgeschakeld, en de laatste 5 Slayers zijn ook zo verdwenen nadat Ezekiel en zijn ruiters hier bij inspringen.
Weer een oude wond geheeld.
Na een nacht waarin enkele van onze strijders aan hun wonden zijn verzorgd, betreden we het diepste deel van het bos, en de Crown moet hier in de buurt zijn te voelen aan de hoeveelheid magie in de lucht.
Daar op een kleine vlakte, een oude ruine, waar een gloed uitvandaan straalt, dat moet wel de locatie van de Crown zijn!
Slechts enkele meters van het huis verwijderd doemen er plots beastmen op, hele hordes! voor ons, naast ons achter ons! desorientatie in onze rangen, slechte coordinatie, te abrubte bevelen... Zelfs Elthammon overziet nu het slachtveld niet, en wordt rondbewogen door de vuile beesten waarna er aan alle kanten op ons wordt ingeslagen. We zitten vast, geen beweging meer, alleen hopeloze verdediging, Eurin weet nog even weg te komen uit deze chaos, maar ook hij slaagt er niet meer in om de overhand te krijgen op de vijand.
Slechts enkele meters van ons doel verwijderd, bijna het ultieme wapen in handen, en dan door overmoedigheid en even een onscherp moment, totaal weerloos en verslagen.
Het einde van Ezekiel en zijn moedige metgezellen...
Te midden van the Great Forest... Te ver buiten het bereik van de Celestial Advesaries om nog op redding te hopen...