Post by Paul on Nov 22, 2008 7:33:31 GMT 1
22-11-2008;
Het was een sombere, regenachtige dag in Lembach. Ze naderde een buitenpost van de Von Carsteins, vijf dagen marcheren ten noorden van Drakenhof.
De Skaven Warlord met zijn metgezellen zwierven al dagen rond zonder wat gegeten te hebben.
Ze hadden de veroverde proviand al op die zij op laaghartige wijze hadden veroverd van een groep rondtrekkende Hoge Elven.
Deze Elven waren zich van geen kwaad bewust toen zij in de Rattenhinderlaag vielen en op rigoureuze wijze in de vetpan werden gehakt.
De vooruit gestuurde Night-en Gutterrunners kwamen opgewonden het kampement binnen rennen. “We hebben wat gevonden”, piepten ze luid. “Niet ver hier vandaan lopen stinkende halfdode lichamen in het rond.
We kunnen ze makkelijk aan, het zijn er niet veel.”
De Warlord Suluap zijn hart sloeg van opwinding twee maal over en met luide piepstem riep hij de troepen bijeen. Hij had zijn snode plan al klaar en nu kon hij eindelijk zijn geheime wapen eens in gaan zetten.
Toen de Skaven een tijd door de Onzalege bossen hadden gelopen, bekroop hen een vreemd niet te beschrijven gevoel. De gelederen werden wat onrustig maar een ijskoude blik van de Warlord Lusuap deed hen weer kalmeren.
Het werd opeen stil, héél stil in het bos. Bij de verlaten huizen van het houthakkersgilde werd het kanon op de linkerflank in stelling gebracht.
De Jezzails namen de rechterflank voor hun rekening. De Skaven slopen behoedzaam naar voren en stuitten al gauw op een mooie maar zeer enge zwarte koets. Enkele Skaven waren zo verrast door dit beangstigende gevoel dat zijn stil bleven staan.
Het kanon vuurde een groene straal van warpstonelava af die 2 Gouls deden versmelten.
De Ratlinggun begon te vuren maar oh nee, dubbel 4, ze konden het apparaat niet meer goed vasthouden en ze draaiden naar rechts naar het Warpthowerteam toe. Deze laatste hadden er niets van gemekt en ze zakten ter aarde.
Er werd keihard gevochten maar de Leadershiptesten waren steeds fataal. Al dat Terror en Fear gevoel, dit hadden ze nog niet eerder meegemaakt. Sommige vluchten en werden nooit meer teruggevonden.
De tegenstanders gingen dood maar even later kwamen ze weer terug. Het bleek een niet te stoppen strijd te worden.
Uiteindelijk werd de Warlord na een bittere strijd ook met meerdere steken neergehaald.
De Skaven piepten om wraak, het kanon werd voor een laatste goed gemikt schot in stelling gebracht en BLAM..... van de leider van de Vampire Counts bleef slechts een hoopjee smeulende drap over.
Tot de laatste Skaven die overeind stond, werd er doorgevochten maar ze waren te sterk. Alle ratten zagen elkaar terug in het Rathalla.
Het was een sombere, regenachtige dag in Lembach. Ze naderde een buitenpost van de Von Carsteins, vijf dagen marcheren ten noorden van Drakenhof.
De Skaven Warlord met zijn metgezellen zwierven al dagen rond zonder wat gegeten te hebben.
Ze hadden de veroverde proviand al op die zij op laaghartige wijze hadden veroverd van een groep rondtrekkende Hoge Elven.
Deze Elven waren zich van geen kwaad bewust toen zij in de Rattenhinderlaag vielen en op rigoureuze wijze in de vetpan werden gehakt.
De vooruit gestuurde Night-en Gutterrunners kwamen opgewonden het kampement binnen rennen. “We hebben wat gevonden”, piepten ze luid. “Niet ver hier vandaan lopen stinkende halfdode lichamen in het rond.
We kunnen ze makkelijk aan, het zijn er niet veel.”
De Warlord Suluap zijn hart sloeg van opwinding twee maal over en met luide piepstem riep hij de troepen bijeen. Hij had zijn snode plan al klaar en nu kon hij eindelijk zijn geheime wapen eens in gaan zetten.
Toen de Skaven een tijd door de Onzalege bossen hadden gelopen, bekroop hen een vreemd niet te beschrijven gevoel. De gelederen werden wat onrustig maar een ijskoude blik van de Warlord Lusuap deed hen weer kalmeren.
Het werd opeen stil, héél stil in het bos. Bij de verlaten huizen van het houthakkersgilde werd het kanon op de linkerflank in stelling gebracht.
De Jezzails namen de rechterflank voor hun rekening. De Skaven slopen behoedzaam naar voren en stuitten al gauw op een mooie maar zeer enge zwarte koets. Enkele Skaven waren zo verrast door dit beangstigende gevoel dat zijn stil bleven staan.
Het kanon vuurde een groene straal van warpstonelava af die 2 Gouls deden versmelten.
De Ratlinggun begon te vuren maar oh nee, dubbel 4, ze konden het apparaat niet meer goed vasthouden en ze draaiden naar rechts naar het Warpthowerteam toe. Deze laatste hadden er niets van gemekt en ze zakten ter aarde.
Er werd keihard gevochten maar de Leadershiptesten waren steeds fataal. Al dat Terror en Fear gevoel, dit hadden ze nog niet eerder meegemaakt. Sommige vluchten en werden nooit meer teruggevonden.
De tegenstanders gingen dood maar even later kwamen ze weer terug. Het bleek een niet te stoppen strijd te worden.
Uiteindelijk werd de Warlord na een bittere strijd ook met meerdere steken neergehaald.
De Skaven piepten om wraak, het kanon werd voor een laatste goed gemikt schot in stelling gebracht en BLAM..... van de leider van de Vampire Counts bleef slechts een hoopjee smeulende drap over.
Tot de laatste Skaven die overeind stond, werd er doorgevochten maar ze waren te sterk. Alle ratten zagen elkaar terug in het Rathalla.
